Mijn vader Joop Molendijk, op latere leeftijd nog in actie

   ^{_{JOOP MOLENDIJK Sr voetballer en trainer}}

 onze vader, Danny en ik

 Joop Molendijk Sr is in het voetbalwereldje zeker geen onbekende. Mijn vader groeide als voetballer op bij het Schiedamse SVV te Schiedam en speelde later bij DRZ, dat speelde aan de konijnenbuurt te Schiedam. DRZ verhuisde later naar de rand van het beatrixpark.

pa in diensttijd naar Indie

De oorlogsjaren deden er ook geen goed aan om het voetbal op een hoger plan te brengen en had een zeer slechte invloed op de verdere ontwikkeling van het voetbal. De clubliefde was dan ook in die tijd een non verbale erecode wat hedendaags ver te zoeken is. De verhalen uit die tijd, zoals mijn vader dat op zijn eigen manier vertelde, konden wij haast niet geloven. Gekluisterd aan zijn oor en met open bekkies luisterde wij naar zijn belevenissen.

Je maakt het tegenwoordig dan ook niet meer zo vaak mee, dat een speler 300 wedstrijden voor dezelfde club speelt.

De omstandigheden uit die tijd waren voor ons totaal onbekend. Met grote ogen en gespitste oren luisterden we naar zijn belevenissen en ervaringen, die mijn vader op zijn manier zo smakelijk kon vertellen. De successen die werden behaald met het elftal uit die tijd, kon je gelijk stellen aan een kampioenschap van een hoofdklasser van nu. Ik kan het nog op de dag van vandaag herinneren dat mijn vader als een echte rechtsbuiten speelde. Hij bediende de spitsen vanaf de zijkant en plaatste de bal panklaar om hun te laten scoren. Het dodelijke wapen van mijn vader was zijn hoofd, waarmee hij regelmatig ook zelf scoorde en vaak daarmee de wedstrijd in het voordeel besliste.

kampioenselftal DRZ

MIJN vader als trainer

We leefden thuis allemaal op onze eigen manier mee met Pa.

TRAINER JOOP MOLENDIJK Sr

Na zijn voetballoopbaan wilde mijn vader nauw betrokken blijven bij het voetbal en werd voetbaltrainer, ook hier trad hij in de voetsporen van zijn vader ( onze opa ). Mijn vader behaalde het B-Diploma dat recht gaf op hulptrainer in het  betaalde voetbal en trainer t/m de hoofdklasse amateur. Zijn mede cursisten waren o.a Rinus Michels (met vlag) , van Emmenes en Jelle.

Elek Schwartz (bond oefenmeester) complimenteerde mijn vader voor zijn manier van coachen en les geven. In een eerder stadium was mijn vader gezakt voor het B-diploma en tekende beroep aan, omdat de docenten geen rekening hadden gehouden met de weersomstandigheden. Op de velden lagen een halve meter sneeuw en een training geven was haast onmogelijk. Uiteindelijk wist mijn vader het begeerde diploma alsnog te behalen.

De clubs die hij onder zijn hoede heeft gehad liepen met hem weg en waardeerde hem als trainer en als mens.  Bloedserieus, zoals mijn vader dat op zijn manier kon vertellen, dat hij veel te vroeg was geboren. In die tijd was er natuurlijk geen toekomst in de voetballerij te vinden. Als trainer werkte hij o.a bij; Het Noorden te Rotterdam, NSVV te Numansdorp, WCR te Rhoon, Excelsior 20 te Schiedam, Hollandiaan te Vlaardingen en RKSVM te Monster.

vv  Hollandiaan Kampioen.

In het trainerswereldje kan je successen boeken, maar ook onplezierige ervaringen beleven zoals degraderen. Mijn vader heeft het allemaal meegemaakt. In zijn actieve trainersloopbaan bleef hij als een waakhond ons volgen, niets was hem teveel of hij nu naar Alkmaar of Groningen moest rijden, hij was er.

 Op 4 februari 1993 overleed onze vader als gevolg van een hartinfarct, op dat moment was hij trainer van vv.Vierpolders. Nog dagelijks word ik geconfronteerd met lovende woorden, over de manier hoe hij als mens en trainer was. Hij was een voetbaldier in hart en nieren. Voor het voetbal was hij te vroeg geboren en te jong overleden.

pa redt RKSVM

mijn vader als coach van vv de Hollandiaan.

OP WEG NAAR zijn laatste TRAINING

BEDANKT PA

Ik ben mijn vader heel erg dankbaar wat hij voor mij heeft betekend en ik kan enkel maar terugblikken op een geweldige vader die er altijd voor mijwas. Hij deed er op zijn manier dan ook alles aan, om mij datgene aan te bieden wat in zijn tijd niet mogelijk was en wat hij had gemist. Ik ben mijn vader veel te vroeg verloren en ik mis hem nog elke dag. Ik denk ook dat hij het nog steeds vanaf de zijlijn blijft volgen. Ik had hem nog zoveel te vertellen en hem willen bedanken voor wat wij nu hebben bereikt, zowel prive, sportief en financieel.

onze Vader, Danny met duim en ik.

Vaak was hij dan ook op het voetbalveld te zien, met zijn vader en zijn ome Gerrit. Beide ook in hart en nieren voetbalfanaten. 

 forever.