Op 6 jarige leeftijd ging ik voetballen bij het schiedamse DRZ, dat was ook niet zo vreemd, mijn vader speelde daar ook al vanaf zijn seniorentijd. Na één jaar DRZ verhuisde ik naar SVV, omdat daar een betere opleiding en training werd gegeven aan de jeugd. De voetbalschool meldde zich in het schiedamse SVV aan, die werd opgericht en verzorgd door Hans Kroon, de toenmalige hoofdtrainer. Dat was voor een hoop jeugdige voetballertjes in Schiedam, net zoals ik, aanleiding om bij SVV te gaan voetballen. 

 

 

 

 

 

 

DE VOETBALSCHOOL EN HANS CROON.

 

In mijn tijd als pupil van SVV, 52 jaar geleden, hadden wij ook nog het geluk dat Hans Croon, de toenmalige trainer van SVV, een voetbalschool opende. Elke jeugdspeler van SVV kon daar elke dag trainen onder toeziend oog van Hans Croon en niet te vergeten Oom Thijs de materiaalman. Ik was daar elke dag te vinden en had maar één doel voor ogen, voetballer worden. In mijn beleving voelde ik mij vertrouwd en gewaardeerd bij Hans Kroon en hij begreep mij, Ik was dan ook vaak in zijn buurt te vinden. Achteraf begrijp ik het allemaal nog beter te plaatsen, die bekende koe komt dan ook weer langs. Het presteren werd voor mij dwangmatiger en ik had daar een reden voor, de verklaring zal ik psychologisch in het boek vertalen. De toenmalige jeugdbestuurder "mijnheer Seij", kan ik mij nog op de dag van vandaag heel goed herinneren, die gaf mij altijd het vertrouwde gevoel. Hij wist als geen ander wat er speelde. 

 

 

 

 

Als ik dan even vrij was van school was ik niet moeilijk te vinden. In die tijd was de sociale band veel sterker en vooral het vertrouwde gevoel dat je ouders er altijd bij waren, zowel op de trainingen als de wedstrijden, deed je erg goed. Nu wil ik niet het ideale plaatje voorspiegelen, ook in die tijd was er wel een opstootje. De middelen die wij gebruikten om een tegenstander te bevechten was door harder te knokken in het veld. SVV D-1 

Mijn vader had in zijn gedachte dan ook een ideaal beeld over zijn twee voetballende zoon's. Dat stak hij ook niet onder stoelen of banken en trots als een pauw maakte hij dan ook het vreugdedansje de horlepiep, wanneer wij in ons elftalletje scoorde. Wij kunnen dan ook heel erg dankbaar zijn naar onze ouders toe, die met weer en ontij altijd ons steunde en altijd aanwezig waren op het voetbal. Wanneer ik dan ook vanuit het veld de paraplu van mijn moeder richting naar een andere ouder zag wijzen, wist ik al dat er weer een negatieve opmerking was geplaatst naar mijn persoon. Wanneer ik dan vroeg waarom ze zo met de paraplu aan het zwaaien was, kwam het eruit dat een andere ouder mij beledigde met het scheldwoord DIE ROOIE. Prachtig vonden de toeschouwers van de tegenstander het. Helaas vergistte zij zich in mijn moeder, die voor de duivel niet bang was en erop afstapte hoe groot ze ook waren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Elke vereniging had zijn eigen identiteit, zo was het Schiedamse SVV de arbeidersclub en onze buren Hermes DVS uit Schiedam hadden praktisch geen leden die bij Wilton of de Gusto werkte. Heerlijk als je daar dan tegen moest voetballen, dat gaf je een extra stimulans op een gezonde manier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SVV D-1 

De jaren gaan voorbij, de pupil wordt junior en een nieuw tijdperk breekt aan. De groep blijft praktisch bij elkaar op een paar mutaties na. In mijn beleving bemerk je meer weerstand en agressiviteit in wedstrijden en toernooien, de negatieve opmerkingen en scheldwoorden worden vaker als wapen gebruikt, maar uiteindelijk hoor ik ze niet meer. Het enige wat veranderd is je houding net als een egel die bij gevaar zijn stekels als wapen in de strijd gooit. Ook onderling bemerkte je de weerstand en rivaliteit, wat altijd niet ten goede van de wedstrijd kwam.  

 

 

 

 

 

 

Toernooien

 
Het mooiste was altijd de toernooien die je moest spelen, je wilde maar één ding en dat was het toernooi winnen. Zover ik mij kan herinneren waren wij dan ook praktisch overal de favoriet en namen vaak de beker mee naar huis.

 

 

 

 

 

 

 

 

Sterker werd ik door de harde charges en scheldwoorden en vooral als ik persoonlijke dekking kreeg. Onbewust in die tijd leerde ik er mee om te gaan en bleef lopen en sjouwen om mijn tegenstander kapot te maken.