DE VALSE START          

Op het moment dat ik van de B junioren naar de A junioren verhuisde, hadden verschillende clubs belangstelling voor mij. In die tijd strooide ze niet zo met contracten als tegenwoordig. In mijn geval was het Excelsior te Rotterdam en een uitnodiging van GO-AHEAD EAGLES, om een proefwedstrijd te spelen in Deventer. Na een gesprek met Dhr.Bontenbal van Excelsior was de keuze snel gemaakt en gingen op de uitnodiging van de scout van Go-Ahead Eagels in. De wedstrijd die ik daar speelde, had ik het geluk aan mijn zijde en scoorde 2 maal. Na de wedstrijd kwamen we bij elkaar op de tribune en Barry Hughes bracht de verlossende woorden, wie zich het komende seizoen kon melden in het internaat. Mijn vader rees boven de tribune uit, op het moment dat mijn naam werd genoemd. Hij heeft ook vanaf dat moment altijd een petje gedragen net zoals Barry Hughes. Het contract werd getekend, SVV kreeg de 3000 gulden en het avontuur was begonnen. 

aan belangstelling van de pers geen gebrek. 

INTERNAAT en legerofficier Beltman.

De eerste zes weken zaten wij met nog 4 jongens in een hotel, in afwachting totdat het internaat open ging. Als Schiedams broekkie ga je onder namen als Ruud Geels, Bert van Marwijk en Peter Arnts begeven. Het schijnt dan normaal te zijn, dat je waarschijnlijk eerst zeven littekens moet oplopen alvorens je opgenomen wordt in de groep. De eerste training vergeet ik dan nooit meer, de krampen schoten in mijn anus. Na de training bezocht ik de masseur, die op zijn manier zijn duimen en vingers in de verzuurde spieren zette. Ik vroeg aan hem of hij ruzie met zijn vrouw had en het op mij afreageerde, een hele foute opmerking van een piepeltje uit Schiedam. De tweede training was helemaal een ramp, de avond ervoor hadden we een kussen gevecht in het hotel. Zoals gewoonlijk en niet anders gewend, was ik weer degene die een paar hechtingen in het ziekenhuis moest halen ivm een scheurtje in mijn wenkbrauw. Ik heb het geweten, Barry Hughes accepteerde geen excuses en mijn training bestond uit koppen tegen een kopgalg totdat het bloed in mijn ogen liep. Na een kwartier kwam hij vragen of ik ervan had geleerd en ik antwoordde, ja een leuke ervaring om alles door een rode bril te bekijken. Ik was dan ook in die tijd een adrem ventje met een grote bek. (wordt vervolgd in het boek)   

In mijn jeugd jaren heb ik een tijdje met van Marwijk  bij Go-Ahead Eagles mogen voetballen, ondanks je dan puur aan jezelf denk en niet hoe hij zich zou ontwikkelen. Wat ik nu na jaren wel begrijp is waarom zijn houding en opvattingen zo anders was dan de gemiddelde en zeker op de manier hoe hij over voetbal dacht. We zullen maar zeggen, verstand komt met de jaren. Bert van Marwijk had dat inzicht al in een heel vroeg stadium, conclusie daar word je ook mee geboren. Ik heb al eerder vermeld, dat je geluk kan afdwingen en ik geloof er steeds meer in, dat geluk afdwingen ook een gave is. Hij weet als geen ander de tekortkomingen van een aantal spelers, maar hij gebruikt dat niet naar buiten toe om zichzelf in te dekken. Hij zal te allen tijde achter de groep staan en nooit en te nimmer uitspraken doen wat ten nadelen van het team is. Uiteindelijk is het behaalde, de Finale, een prestatie op zich. De manier waarop het Nederlandse elftal zover is gekomen telt niet meer, maar hoe wij als Nederlanders er mee omgaan is veel belangrijker. Het is voor een tegenstander verschrikkelijk moeilijk spelen tegen Nederland. Persoonlijk vind ik daardoor het voetbalniveau van Nederland matiger dan dat ze kunnen voetballen.