De ziekenhuizen en specialisten maken zich schuldig aan fraude, onterechte declaraties, medische manipulaties, valsheid in geschrifte en ga zo maar door. Burgerlijk vertaald, op een zeer asociale manier stelen de zorgverleners van het zorgapparaat en het zuur betaalde belastinggeld van de burgers. Een grote kluif en een hele grote zorg voor de verantwoordelijke hooggeleerde ministers.

 Een zeer kwalijke zaak, wanneer deze mensen met aanzien zich schuldig maken aan ogenschijnlijk misleidende  praktijken.

Deukje

De afgelopen tijd zijn de ministers Frans Weekers, Edith Schippers en Ivo Opstelten nogal negatief in het nieuws gekomen door hun falende oplettendheid en controle v.w.b. de uitgevoerde  operaties en behandelingen, wat de burger miljoenen, misschien wel miljarden kost. Het zuur verdiende geld, dat de burger op heeft moeten hoesten door de maandelijkse bijdrage en het eigen risico. Het gaat er steeds meer op lijken, dat de ministers incapabel zijn om met deze materie om te gaan. Om het maar even zachtjes uit te drukken, gaat het hier waarschijnlijk over het topje van de ijsberg. Het beetje vertrouwen wat er misschien nog was, is waarschijnlijk met deze gebeurtenis totaal verdwenen. Het deukje wat zij hebben opgelopen lijkt meer op total loss.

Inkomsten

Het is een feit, dat wanneer er meer wordt uitgegeven, dan er inkomsten zijn, de pot snel leeg is. Zeker op de asociale en crimineelachtige manier zoals er nu mee om is gegaan. Volgens mij hebben er een paar achter het bureau gezeten, die dezelfde symptomen hebben als een Aap met apneu.

Dit is niet een fenomeen van de afgelopen tijd, het gebeurd al jaren, dat er uit de sociale pot, die we met elkaar hebben opgebouwd wordt geroofd, op welke manier dan ook. De verantwoordelijke ministers en instanties hebben waarschijnlijk alle jaren met oogkleppen opgelopen en gefaald in het beheren en bewaken.

De fraude achterhaalt zich altijd en met desastreuze gevolgen, wanneer we het over dat financiële aspect hebben de “Zorg”. De maandelijkse bijdrage en eigen risico zijn de afgelopen jaren drastisch omhoog gegaan. Maar niet te praten over de uit het basis pakket geschrapte behandelingen en vergoedingen. De AWBZ is nu al een hoofdpijn dossier, met enorm stijgende kosten.

Wanneer ik mezelf als voorbeeld mag stellen, heb ik, door op mijn manier gezond te leven en te trainen, mijn beide versleten knieën kunnen behouden en zelfs in de sport en in het arbeidsproces kunnen handhaven, zonder een beperkingen.

Enkel de broodnodige twee injecties a 180 euro stuk moest ik zelf betalen. Jaja, je moet er wat voor over hebben, wanneer er wat geschrapt is uit het basispakket. Het is natuurlijk wel even slikken terwijl aan de andere kant door hulpverleners gefraudeerd en gestolen wordt.  Volgend jaar gewoon wat meer moeten betalen en misschien weer wat schrappen uit de lijst.

Die Nitwits hebben nu eenmaal de macht om het tekort bij de belastingbetaler te verhalen. Misschien volgend jaar 500 euro eigen risico.

Nu begrijp ik als geen ander, wanneer er een financieel tekort is, in een eerlijk functionerende "Zorg" en samenleving, de belastingen daardoor enkel maar omhoog gaan. Maar het blijft heel erg zuur, wanneer je weet dat de verantwoordelijke figuren het niet zo nauw neemt met de regels.

De creativiteit zal weer heel zijn intrede doen in Den Haag, v.w.b. het verzinnen van nieuwe heffingen om het gat te dichten. Maar waterdichte regels verzinnen, ho maar. Laat staan de schuldigen aan te pakken en te berechten. 

Misschien krijgen we toch nog wat terug van ons duurbetaalde zorgkosten, wanneer de ministers hun verantwoordelijkheden durven en gaan nemen.

 Schuldig voelen

Mensen worden tegenwoordig ouder en kunnen daardoor meer medische hulp nodig hebben. De chronisch zieken, die waarschijnlijk ook een ander leven voor ogen hadden, worden hierdoor ook zwaarder belast. Maar niet te praten over de geestelijke problemen en bewegingsvrijheid van deze groep. Of gaan we nu een tijd tegemoet, dat we ons schuldig moeten voelen, doordat we ouder worden en misschien meer aanspraak op de medische verzorging doen en een risicofactor zijn.

Overgewicht

We moeten alles niet over één kant scheren er is natuurlijk ook een hele grote groep mensen die het niet zo nauw neemt met de gezondheid en er lustig op los leeft.

Nou hoef ik niet zolang te zoeken, we hebben allemaal wel een paar in de kennissenkring of familie die een kilootje of 50 te zwaar is. Een maagbandje helpt niet, daar vreten ze wel doorheen. O ja, sorry het heeft natuurlijk te maken met hun jeugd.

Persoonlijk blijf ik het wel prettig vinden, wanneer ik mijn voeten kan blijven zien, als ik naar beneden kijk. Een stuk veiliger en prettiger als ik een trap afloop.

Nu ben je te allen tijde verantwoordelijk voor je eigen lijf en leven, maar de gevolgen van het ouder worden en te dik zijn kan en  brengt ook heel veel kosten voor het zorgapparaat met zich mee, die wij met elkaar moeten ophoesten. Diabetes komt heel snel om de hoek kijken om nog maar niet te praten over de slijtages. Laat ik het anders verwoorden:

Het op een kwalitatieve manier ouder worden is voor mij een prioriteit. Bepaalde gezondheid risico's sluit ik preventief af.