SMERIGE HETZE

Het trainen van een amateurclub is niet altijd een lolletje. Het is geen baan om rijk van te worden. Eerder gek. Als er geen problemen zijn, maken de voetballers en/of hun achterban die wel. Soms geheel ten onrechte.

De opzienbarende resultaten, die DCV-trainer Joop Molendijk met zijn 'middelmatige' elftal bewerkstelligde, dwongen alom in de regio bewondering en respect af. Toch werd Joops 'no nonsence aanpak' hem niet door iedereen binnen de vereniging in dank afgenomen. Met name elftalleider .... (Graafland?) en radioverslaggever Koos Roos voerden een schaamteloze hetze tegen de 'rooie' ten faveure van hun vriendje Geert Meijer. En het bestuur speelde het smerige spel mee, het spel dat erop gericht was het contract van Molendijk niet te verlengen.

En hoewel oud voorzitter Piet Reebergen tijdens de contractbesprekingen met Molendijk nog zo had geroepen, dat Meijer tijdens zijn leven nooit meer trainer van DCV zou worden, kreeg Joop al in een vroeg stadium te horen dat hij aan het einde van het seizoen kon vertrekken. Geert Meijer zou terugkeren op het Waalplantsoen. Reebergen was toen net overleden...
De wetenschap dat er na mei geen prijs meer werd gesteld op zijn aanwezigheid legde een enorme druk op Molendijks schouders.

Waar andere trainers, gekrenkt tot in het diepst van hun ziel, voortijdig opstapten (bijv. Gilbert de Wildt bij de zondagafdeling van Xerxes), besloot Joop zijn jongens niet in de steek te laten en dat resulteerde in een kampioenschap van zowel het eerste, tweede en het derde team en de daaraan verbonden promotie naar de hoofdklasse, het absolute hoogtepunt in de historie van DCV.

Toch was er zelfs na de veel besproken 'catenaccio-zege' op Nieuw Vreelust geen zinnig 'voetbalkenner' die het in z'n hoofd haalde te voorspellen dat het door Molendijk gedoceerde Krimpense krachtvoetbal aan het slot van die boeiende competitiejaargang 1988/'89 effectiever zou blijken dan het meer gepolijste combinatievoetbal van ploegen als Sparta, Alphense Boys en zelfs Slikkerveer. Uiteraard dienden de titelgegadigden rekening te houden met Molendijks discipelen, maar ook niet meer dan dat.

Zelfs de 'rooie maestro' hield een grote slag om de arm als hem gevraagd werd naar de kampioenskansen van zijn elftal. ,,In deze afdeling is het onderlinge krachtsverschil vrij klein,'' was zijn behoudende respons. ,,Ik ga er voorlopig vanuit dat je moet proberen punten te pakken om afstand te nemen van de staartploegen. Pas als we bij de winterstop nog een hoge positie innemen, ga ik wel eens denken aan een eventueel kampioenschap.'' 

DCV had op dat moment net zijn positie aan de kop van de ranglijst van 1B verstevigd via een simpele 2-0 overwinning op het povere Sliedrecht, terwijl de directe concurrenten Xerxes (tegen HMSH) en Alphense Boys (tegen Sparta!) zo vriendelijk waren hun punten in te leveren.

De wedstrijd was amper een minuut oud toen het Sliedrechtse verweer al was gebroken. De verdediging ruimde in de doelmond onzorgvuldig op en Riny Looren de Jong kon de bal op de rand van het strafschopgebied opvangen. Doelman Leo Kwakernaat was kansloos op zijn inzet: 1-0.
Hoewel deze vroege treffer aanvallende aspiraties zou moeten hebben gegeven, bleef Sliedrecht, alsof er niets aan de hand was, gokken op een snelle counter en hield het constand negen spelers achter de bal.
DCV, dat volgens Joop een van zijn betere wedstrijden van dat seizoen speelde, bleef vrijwel de hele wedstrijd zware druk uitoefen, maar toch duurde het tot tien minuten voor tijd voordat invaller Junior de Man bij z'n tweede balcontact vanaf zeker dertig meter de 2-0 zou aantekenen.

Ed Voortmeijer.