Zijn we gelukkig?

Dat vragen we niet aan elkaar.

We vragen hoe is het met je?

En het antwoord is nooit 'slecht', meestal goed,en met jou? om maar snel ervan af te zijn!

Bloot geven aan je......innerlijke ik, dat is moeilijk.

Gespannen, ongemakkelijk, lichtgeraakt of diep gekwetst zijn we, melancholiek tot sentimenteel, maar we houden ons in, we houden ons groot en hoe goed gaat het met jou?

De één is beter voor dit leven toegerust dan de ander. Een gelukkige jeugd geldt als de best mogelijke toerusting voor het leven; Maar welke jeugd is volstrekt gelukkig?

Vaak pas op latere leeftijd realiseer je je hoe je geleden hebt onder de moeizaam of niet bedwongen spanningen tussen je ouders, milieu, omgeving en realiseer je je misschien ook wat je te danken

hebt aan de voorwaardelijke trouw van je moeder en je vader aan jou zoals je was.

Dat ze je vertrouwen nooit hebben beschaamd, ze waren er altijd, helemaal voor jou. Dat zou het ideale plaatje zijn, maar het tegendeel komt ook voor.

 Gelukkig maar, dat de geestelijke ontwikkelingen moet groeien en dat op latere leeftijd zich zal aanmelden. Hoe ga je ermee om? Dat zal de tijd doen leren.

Of lopen we met een masker op ? Vervelend als het masker eraf valt, return to innocense, weer je eigen ik.