WE ZIJN ALS VOELERS GEBOREN, MAAR ALS DENKERS GEMAAKT

De Haptonomie kan dan een stap zijn op de weg terug naar jezelf, om uit een negatieve spiraal te klimmen. De aanraking neemt een centrale plaats in en is respectvol en bevestigend. De eigen beleving staat op de voorgrond en wordt teruggekoppeld naar (problemen in) het dagelijksleven.

 Ik wist niet eens hoe ik naar mijn gevoel moest luisteren. Daardoor deed ik dingen zonder dat ik me ervan bewust was wat het met me deed. Door de haptonomie ontdekte ik dat mijn lichaam en geest vaak los van elkaar leken te opereren. Zelfs als ik in vergadering zat bijvoorbeeld, was het net alsof ik niet echt contact met anderen kon maken. Omdat ik zoveel ‘in mijn hoofd' zat, kon ik mijn lichaam niet echt voelen." Ik liet als ware mijn lichaam erbij hangen met alles wat ik deed.

Voelen en aanraken gaan in de haptonomische belevens visie hand in hand. Helaas is er in de ver doorgevoerde rationalisering van de maatschappij een taboe gekomen op aanraken. Aanraken heeft in onze cultuur al gauw een seksuele lading. Terwijl aanraken, in de zin van een hand op je knie of een arm om je schouder, veel meer een teken van begrip, affectie en respect is. Aanraken geeft een gevoel van saamhorigheid en verbinding, het is meer een middel om echt contact te maken."  Aanraken is een middel om die spierblokkades op te heffen.

Zelfs in de letterlijke zin van het woord heb ik geleerd ruimte voor mezelf op te eisen. Als je partner 's avonds thuiskomt en je neemt echt de tijd voor de ander, gaat naast hem/haar zitten, legt een hand op de schouder, kijkt de ander aan en vraagt serieus hoe de dag was, dan zul je zien dat je een heel andere reactie krijgt dan wanneer je terloops vraagt hoe het gaat. Simpelweg  als je die zelfde woorden welgemeend en met gevoel ( klank )uitspreekt en recht in de ogen kijkt, zul je vaak het echte antwoord krijgen."