Een groot voorbeeld hiervan zijn de twee verdieners, je pikt ze er zo tussenuit, die in feite een gevaar op de weg zijn zo rond half negen in de woonwijk. Zowel voor zichzelf als de mede weggebruikers, hier vallen natuurlijk ook de voetgangers onder. Het valt dan ook op, dat het merendeels vrouwen zijn, die naar hun werk gaan. Voordat er naar het werk gegaan wordt komen ze tot de conclusie, althans zo komt het over, dat het kind op tijd op school moet zijn. De verplichte handelingen en verantwoordelijkheden komen dan ook heel duidelijk op de weg en in de auto tot uiting. Het kind zou in feite, het gevoel van veiligheid moeten krijgen, maar niets is minder waar. Je zou in de veronderstelling zijn, dat de ouders er alles aan doen om het kind zo goed mogelijk op te voeden. Met de nadruk op opvoeden, zodat het kind later erop terug kan kijken en dat te respecteren. Het is toch een heerlijk gevoel om later te kunnen zeggen, we hebben de kinderen in de juiste richting gestuurd. Daar is het toch allemaal om begonnen. Vooral dat sturen wil ik even bij stil staan.

Het kind zal het als normaal gaan ervaren en later hetzelfde gaan doen. In de morgen zo rond half negen, kwam ik tot de ontdekking dat werkend Nederland het niet zo nauw neemt met de veiligheid in de auto. Een alledaags beeld is dan ook dat het kind achter in de auto zijn ontbijt moet nuttigen, ik noem het maar de snelle hap. De snelle hap reclame spreekt boekdelen, maar niet te praten over de prijs ervan, 2.20 euro terwijl de kosten van Albert Heijn huismerk 0.49 euro zijn. Het vervelende van het huismerk is, dat je het even moet snijden en misschien er een beetje boter op moet doen, maar ja dat kost tijd. Laten we daar niet moeilijk over doen, want time is money en te laat komen op je werk en het kind te laat op school aankomen is een slechte zaak. Het beeld wat gecreëerd wordt is geweldig. Razend met een gang van 40 tot 50 km per uur door een woonwijk om maar zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te komen. Wat een zondagsrijders, wanneer er medeweggebruikers te zacht rijden, die wel de gevaren in acht nemen, wanneer er een kind tussen de geparkeerde auto’s plotseling kan oversteken.

Al toeterend en met lichtsignalen, waarmee ze dat doen is mijn een raadsel, laten ze hun voorganger weten dat ze gaan inhalen. Het is eigenlijk heel knap, met in de ene hand de poederdoos en in de andere hand het kwastje vast wordt gehouden en niet te vergeten de peuk in de mond. De achteruit rijspiegel gebruikend voor de make-up aan te brengen, ja met de knieën het stuur bedienend naderen ze een zebrapad met een gang van 70 km per uur, niet zo kinderachtig doen een beetje oplettendheid mag toch wel gevraagd worden aan de voetgangers. De hele slimme stoppen direct voor de zebra en laten dan hun kind uitstappen, kunnen ze gelijk met de klaar-overs meelopen, lekker veilig toch. Een klein beetje begrip voor de werkende moeders hè, die natuurlijk hun eigen verlangens moeten verdienen. Gelukkig maar, dat de koek tussen de voorstoelleuning en de mond zit, kan het misschien als een airbag functioneren. Prachtig de manier van parkeren bij school, de auto even dubbel parkeren, het portier direct openen zonder te kijken en als een politieagent tegen de geopende deur blijven staan, zo in een NON VERBALE houding let even op mede weggebruikers er komt een kind uit de auto stappen die naar school gaat en ik zwaai hem even uit even geduld astublieft.